Umoreak kondenatzen gaituen bizitza monotonoari aurre egiten laguntzen digu. Mota askotakoa izan daiteke, eta klase batzuk, gaur egungo gizartean, kritikatuagoak daude besteak baino. Batzuen ustez, umoreak ez luke mugarik izan behar, beste batzuen arabera, kontuz ibili behar zara umorea erabiltzean, ez baituzu inor iraindu behar.
Lehenik, umore ezberdinen artean, gozoa otzanena da, hau da, inor ez da ofendituko erabiltzean. Nire ustez, umore beltza erabiltzeko hitz egin behar duzun gaiarengan errespetu handia izan behar duzu, umorea betidanik kritika sozialerako tresna gisa erabili delako. Adibidez, “Fleabag” izeneko telebista saioan umore beltza erabiltzen badute ere, kritika sozial sendoa egiteko erabiltzen dute. Ordea, besterik gabe iraindu nahi duenak umore beltza erabiltzen badu, bere adierazpen askatasunaren barruan sartzen dela egia den arren, gogor kritikatuko behar zaio, umore hori diskriminazio bihurtu baita.
Bigarrenik, beste umore mota batzuk aurki ditzakegu, hala nola, berdea, arrazista eta homofoboa. Lehenaren erabilera gaur egun ez dago oso onartua, oso aldi zehatzetan eta pertsona zehatzekin soilik erabil daitekeelako. Beste bi motak umore beltzarekin antza handia dute. Alde batetik, badira horiek iraintzeko eta diskriminatzeko erabiltzen dituztenak. Beste aldetik, hauen bidez talde minoritarioetako pertsonek irain horiek bereganatzen dituzte umorea egiteko eta diskriminazioaren aurka sendotzeko.
Esan dudan guztiarengatik, esan dezakegu umorea bi ahoko ezpata bat dela. Alde batetik, iraingarriki erabiltzen badugu kalte handiak eragin ditzake eta, beste aldetik, behar bezala erabilita, barreak sor ditzake eta askatasuna aldarrikatu dezake.
Mikel Roa (2. batxillergoa)
Deja una respuesta